ruhsal tadilat nediyle kapalıyız !..

Birazdan okuyacağınız yazıyla dinlenmesi önerilen parça budur ey okuyucu !

tüm vücudum tam da bunu söylüyor bu aralar işte;"Ruhsal tadilat nedeniyle ka-pa-lı-yız !"

ama yookk nerde insanlar anlamak istemezlerse istersen alnına yaz kimse okumaz.

Bi de vücut dilinde yok efendim kolları bağlamak iletişime kapalı olduğumuzu hissettirirmiş karşımızdakine de gözler başka yere bakarsa konuşmak istemediğimiz anlamına gelirmiş de hikayeee...zorlamaya kararlıysa her türlü zorlar kaçışın yok yani...

Bu karşındaki herkes ya da herşey olabilir ;annen olabilir normalde heeerşeyini paylaştığın,erkek arkadaşın olabilir aşkından öldüğün,dostun olabilir yediğini içtiğini anlattığın,köpeğin olabilir zaman zaman herkesten iyi gelen,muhteşem bi tiremisu olabilir yerken kendinden geçtiğin ya da ne biliyim herhangi bağımlılığın olabilir; asla vazgeçemiyceğin sigaran,kahven.. kim olursa ne olursa olsun bazen oluyor işte kapalı oluyorsun hepsine !

Ama o inatla zorlaaar konuşucaktır seninle bi şekilde iletişime geçmek ister sıkıntını almak ister ya da sana öyle gelir o anlarda neyse ne sadece kesin olan bişiy varsa o da çok itici geldikleri gözüne öyle durumlarda...

"neyin var,söyle n'oldu,biri bişiy mi dedi,kim canını sıktı,şirkette mi bişiy oldu,kesin o dedi bişiyler,yok yok sen çok takıyorsun" yaa lanet olası bi sus sus da atayım sıkkınlığımı hiç bi sebep yok işte olsa aklımdan geçen milyon fikrin milyonunu da anlatan biri olarak mutlaka anlatırır di mi ? Hele annemin bu konudaki ısrarı azim mermer hikayesine dayanıyor artık olmayan şeyler anlatmak istiyorum sırf paylaştığımı hissetsin diye !

Bi de neymiş efendim niye gülmüyormuşum ya hocam ismimin anlamı gülümsemek diye genelde gülen bi insan da olsam hep de gülemem ya arada bi ifade değişiyor tabi ama suç bende ben alıştırdım insanlara hiç olumsuz hallerimi hissettirmemeye e hal böyleyken gülen surat gidince şaşırıyor insanlar...

Tamam biliyorum yanımda olduğunuzu hissettiriyorsunuz ama hep yanımdasınız biliyorum şimdi yalnız bırakın..Ve gerçekten sebep yok,kapalıyım bikaç gün;ne biliym oluyor işte insana bazen varoluşumuzu sorguladığımız,kendimizi baştan sona eleştirdiğimiz,kıyasladığımız,başka insanların hayatlarını düşündüğümüz zamanlar işte...

Bunu babamla konuştuğumda;"biz esnafların dükkanları sadece cenaze nedeniyle kapanır,dikkat et senin içinde de biri ölmüş olabilir" dedi.

Öyle olduğu için mi bu aralar kapalıyım bilmiyorum ya da kim ölmüş olabilir içimde onu da bilmiyorum,açtığımda nasıl devam ederim onu hiç bilmiyorum...Ya da şöyle düşünelim farz edelim ki biri öldü içimde kepenkleri kapatacağım kadar içimde olan ve artık hayatımda olmayan biri olmadı ki hiç bende.Yani insan eski çok samimi olmadığı,sadece merhabası olan bi arkadaşı ölse kapatır mı dükkanını ?Ne yalan söyliyim ben kapatmam.Öyle biri olmalı ki içimde ölen benimle özdeşleşmiş,bir olmuş,çok arabesk bi tanım olcak ama tek vücut olmuş biri olmalı,"yediğim her lokmanın yarısı onun hissi"ni duyacağım biri olmalı...ama üzgünüm babacım teorin tutmadı yok öyle biri olmadı yani henüz...

Bendeki çok basit işte yahu havadan,sudan,işten,monotonluktan sıkılmak şımarıklık başka bişiy değil,sadece biraz bulaşmayın lütfen :)