Sevgili Gülgün,
Sen bu satırları okurken ben muhtemelen 5.uykuya geçmiş olucam ama sen yine de oku;
İnsanın bazen en yakınlarından ailesinden bile uzaklaşmak isteyesi bi firar edesi olur ya hani kimi sebeplerden hııh işte tam öyle bi anda ona gittim ne evdekilere söyledim ne iştekilere...e kimi sebep dediğim konu tabi ki malum konu ayrılık ( terkediliş demeyi yediremiyorum hala ) aslında öncesi var arkadaşlığımızın tabi ama insan cidden zor dönemlerinde tanıyormuş karşısındakini...ben de o enkazımda tanıdım onun gerçek arkadaşlığını,dostluğunu,anneliğini,yaşam koçluğunu,...
İki gün kaldım onda;masaya yatırdık benim ilişkiyi tüm evrelerini gözden geçirdik tek tek...onun ilişkisinden örnekler aldık bazen kıyasladık bla bla bla...sonra kafamda bitirdi ilişkiyi en az acıyla çıktım o enkazdan,çöpe attım bildiğin iki gün sonunda hiç bişiy yaşamamış gibi devam ettim kaldığım yerden nerdeyse tüm arkadaş çevremiz ortakken o öküzle...
Hadi bunu geçtim son enkazdan biraz zor kalkardım kiii yine yetişti kaldırdı beni hem de güle eğlene...evet evet annelik koçluk falan tamam da bi de çılgın yanı var ki sormayın;mağazaya doğum günümde başka bi öküzden gelen çiçeği çöpe atmak yerine yoldan geçen teyzelere mi vermedik onunla,cem adrian konserine gidebilmek için bilet savaşlarımı vermedik,hıdırellezleremi gitmedik,sabahlara kadar sohbet muhabbet dünyayımı kurtarmadık,kariyer planları yaparken kendimizi koskoca depoyu temizlerken toz kir içindemi bulmadık,buda* müdavimlerimi olmadık (*buda bir mekan ismidir ;),gecenin 4ünde pizza isteyip okanı izlerken uyuyamı kalmadık,çeşitli organizasyonlar için kendimizimi parçalamadık,ohhhoooo daha neler neler...
Herkes benim kadar şanslı olamaz bilyorum,onun benim için yaptıklarının onda birini ben ona yapamadım bunu da biliyorum ama üstüne onun hiç bişiyi karşılıklı yapmadığını da biliyorum diyip yüzsüzlüğümü açıklamış oluyorum sanırım :D
Allah'ım hayatımda onun gibi biri olduğu için teşekkür ederim ve dilerim ki hep hayatımda kalsın...
Sen bu satırları okurken ben muhtemelen 5.uykuya geçmiş olucam ama sen yine de oku;
İnsanın bazen en yakınlarından ailesinden bile uzaklaşmak isteyesi bi firar edesi olur ya hani kimi sebeplerden hııh işte tam öyle bi anda ona gittim ne evdekilere söyledim ne iştekilere...e kimi sebep dediğim konu tabi ki malum konu ayrılık ( terkediliş demeyi yediremiyorum hala ) aslında öncesi var arkadaşlığımızın tabi ama insan cidden zor dönemlerinde tanıyormuş karşısındakini...ben de o enkazımda tanıdım onun gerçek arkadaşlığını,dostluğunu,anneliğini,yaşam koçluğunu,...
İki gün kaldım onda;masaya yatırdık benim ilişkiyi tüm evrelerini gözden geçirdik tek tek...onun ilişkisinden örnekler aldık bazen kıyasladık bla bla bla...sonra kafamda bitirdi ilişkiyi en az acıyla çıktım o enkazdan,çöpe attım bildiğin iki gün sonunda hiç bişiy yaşamamış gibi devam ettim kaldığım yerden nerdeyse tüm arkadaş çevremiz ortakken o öküzle...
Hadi bunu geçtim son enkazdan biraz zor kalkardım kiii yine yetişti kaldırdı beni hem de güle eğlene...evet evet annelik koçluk falan tamam da bi de çılgın yanı var ki sormayın;mağazaya doğum günümde başka bi öküzden gelen çiçeği çöpe atmak yerine yoldan geçen teyzelere mi vermedik onunla,cem adrian konserine gidebilmek için bilet savaşlarımı vermedik,hıdırellezleremi gitmedik,sabahlara kadar sohbet muhabbet dünyayımı kurtarmadık,kariyer planları yaparken kendimizi koskoca depoyu temizlerken toz kir içindemi bulmadık,buda* müdavimlerimi olmadık (*buda bir mekan ismidir ;),gecenin 4ünde pizza isteyip okanı izlerken uyuyamı kalmadık,çeşitli organizasyonlar için kendimizimi parçalamadık,ohhhoooo daha neler neler...
Yorumlar
Yorum Gönder